هر گاه لبانت را به نفسی می گشایی

                    از شوق آواز صدایت...

                                                  بی قرار...

     نفسم را حبس می کن

و آنگاه که لبانت را به دمی می بندی

                                    پریشان

با خود می گویم:

                        آه...چه آرزوی محالی...

نوشته شده در جمعه 89/11/8ساعت 6:45 عصر توسط اهورا نظرات ( ) | |